kalıp

Ne kadar acı çekmiş ve yalnız da olsan
O kızın kayıp olduğunu unutma
Ne kadar umursamazsan da
Bir parça arıyor kendine
Ama yanlışlıkla senin içinde
Nefret ettiğin yanını bulmasına izin verme
Korktuğunu almasına da

O daha küçücük ve savunmasız
Yelkenlerinden soyunursa karşında
Ona, fırtına olma
Henüz farkında değil kendi kaybedeceklerinin
Bundan senin kayıplarına ağlaması
Gece uyanmadan git buradan
Kolay uyumaz bilirsin

Kan görmeye alışana kadar bekle
Öldürmeyi bilmez, sadece ölmeyi...
Ürkütür karanlık, çökme.
Avucunda tuttuğun kadar hayatta tutacaksın güneşi
Fedakar oldukça sonsuz...
Huzur ve kusurlarına da bak
Ancak onlar seni insan yapacak
Ellerinden tut, ki düşmesin...